Wiosna w pełni, słoneczno podgrzewa futerka, z majówką za pasem ruszamy na wyprawę.
Na muszce - rzadko uczęszczany szczyt Beskidu Małego - Hrobacza Łąka.
Stalowym rumakiem z Międzybrodzia Bielskiego prowadzi nas karkołomny nieco podjazd, a na szczycie czeka 15 metrowa konstrukcja stalowa w kształcie krzyża oraz kilkanaście metrów poniżej oaza wytchnienia z ołtarzem i malutkim barem. Wokół liczne stanowiska do leżakowania zaopatrzone w urocze widoki na szczyty gór oraz miasto i zalew leżące poniżej.

Więcej tutaj!

Zimową porą dni są bardzo krótkie, a trafić na słoneczny, lekko zmrożony i pełen śniegu dzionek to prawdziwe szczęście. Dnia jest niewiele, zatem wczesnym rankiem pędzimy, no cóż... raczej w bliższe, choć urokliwe miejsce. Tym razem stalowym rumakiem do Szczyrku, następnie wspinaczka słonecznym, południowym stokiem na Magurę. Na szczycie dotarliśmy już o zmierzchu. Na szczęście my ciemności nie boimy się, a smaczne, tradycyjne "Jadło drwala" wciąż na nas czekało.

Więcej tutaj!

Góry, słonko i śnieg! Hulaj duszo!
Skoro tylko zdarzył się taki ładny weekend natychmiast popędziłyśmy naszym stalowym rumakiem prosto do pokrytego śnieżną pierzyną górskiego zakątka. Wybór padł na Krawcowy Wierch. Wejście od strony przejścia granicznego Glinka łatwiutkie,
a na szczycie całe połacie pól. Tylko hasać! Chętnie przyjedziemy tu letnią porą!

Więcej tutaj!

Swoje górskie podróże rozpoczyna z nami Niki. Mała podlegając jeszcze kwarantannie otrzymała ścisłe zalecenia. Żadnych kontaktów z tubylcami, dzikich harców, zabaw w ziemi, tudzież innych swawoli poza domkiem... A skoro tak, trzeba było zabrać domek z sobą. Niki całą trasę przebrykała w plecaczku.

Więcej tutaj!

Tym razem zaliczyłyśmy Czarną Groń i schronisko Leskowiec tuż poniżej.

Z miejscowości Rzyki-Mydlarze, spod starej kuźni, stromo, czarnym szlakiem, po którym sapały dwunożne, a później od połowy drogi, "szlakiem serduszkowym" i pokrętnymi ścieżkami pędziłyśmy wprost na szczyt. Na Groni sanktuarium Jana Pawła II upamiętniające Jego zamiłowanie do gór. Stamtąd prześliczne widoki na Beskid Niski. Warto wdepnąć!!!

Więcej tutaj!

Drugi co do wielkości szczyt Beskidu Żywieckiego - Pilsko - zdobywałyśmy z godnym pozazdroszczenia zapałem.
W ciągu kilkudziesięciu minut miałyśmy w łapkach 750 m różnicy w pionie. Ładnie prawda?
Czerwony szlak, a wkrótce niebieski, prowadzą wzdłuż granicy na sam szczyt.
Po drodze: ścieżkowe wspinaczki oraz mnóstwo jagód. Dwunożne co chwilę "gubiły się"
w jagodowych krzaczkach opóźniając marsz. W zamian my, pod szczytem Pilska, wytaplałyśmy się w strumyczku, aż do osiągnięcia odmiennego umaszczenia.
Uuu, ha, ha! To była zabawa...

Więcej tutaj!

Tym razem wchodziłam na Rysiankę niebieskim szlakiem, tym rzadziej uczęszczanym.
Było niebiańsko! Gorąco i parno, wąsko i pionowo w górę, a do tego jeszcze zgubiliśmy drogę.
Przedzieraliśmy się więc przez gęste knieje płosząc niewinnych ich mieszkańców.

!!!!Dzięki temu widziałam sarenkę!!!! Przyznam, troszkę nas zaskoczyła.
I zniknęła równie szybko jak się pojawiła.

A na koniec wyszliśmy, a jakże na górkę... tyle, że... na tę obok ;-)
Uwielbiam się gubić... Hi, hi!

Więcej tutaj!

Emi po raz pierwszy była w górach, więc to ja byłam przewodnikiem. Wpierw wyjazd wyciągiem. (Co za emocje!) Na górze godzinka spacerkiem, szerokie przestrzenie do gonitw i poznawanie wszystkiego co wokoło. Gałązki, kamyczki, roślinki, choinki... A na końcu słynne Jadło Drwala w schronisku i ciepły letni deszczyk (tj. ulewa) w drodze powrotnej. Wyglądałyśmy jak świeżo wyjęte z rzeki!!! Ale było wspaniale...

Na dole świeciło już słoneczko, szybciutko rozgrzało futerka, więc rozpoczęło się zbiorowe parowanie! Para buchała z nas jak z lokomotyw! Puff! Puff! Stawiałyśmy zasłonę dymną :-)

Więcej tutaj!

Z Wisły zielonym szlakiem pędziłam krętą drogą wielokrotnie przecinając narciarkie trasy zjazdowe. Na szczęście kijkarzy i deskarzy już na stokach nie było! I mieli szczęście.
Taka złota przeszkoda jak ja łatwo ominąć się nie pozwoli!!!

Więcej tutaj!

Najstarsze schronisko w Beskidzie Śląskim odwiedziłam trzymając się żółtych znaczków.
W ten sposób obwąchałam Mały i Wielki Stożek. Ocierając się bokiem o słupy graniczne uważałam by nawet ogonem granicy nie przekroczyć. W ostatnim, stromym etapie wspinaczki dwunożni wreszcie poszli po rozum do głowy i zaczęli korzystać z dobrodziejstw czterech łap. Umazani w śniegowo-błotnej kąpieli, kilkukrotnie zjeżdżając po stromych ślizgowych zboczach dotarli do wygodnego traktu oznaczonego kolorem zielonym. Było (mi) bardzo wesoło! ; D

W schronisku jest ślicznie. Z honorami przyjmują złote hrabiny i czterołapne brudasy.
Jak tylko pogoda dopisuje - śmiało można wdepnąć!

Tutaj zdradzę Wam też w zaufaniu tajemnice mojego złotego umaszczenia - zajrzyjcie.

Na zdjęciu, u góry, po prawej dostojny pysiol hrabiny Gabi ; D

Więcej tutaj!

O rycerzach na Rycerzowej słyszałam już dawno...
Tyle, że ja roztropna jestem i przewidująca, więc w dyby zakuć się nie dałam.

W bacówce jest cudnie. Przyjmują i nocują piękne piesiątka.
Choć tym razem nie skorzystałam, następnym razem nie odmówię.
Poza tym wytaplałam się co nie miara, w czym się dało i gdzie popadło.
I jeszcze ten puszysty śnieżek... Marzeeeenie....
Było super! Śmiało przyjeżdżajcie!

Na zdjęciu, u góry, po prawej mój zadowolony pysiol. : )

Więcej tutaj!

Bardzo chciałam odwiedzić schronisko na Rysiance...
Wiele słyszałam o wielkich przestrzeniach i prześlicznych widoczkach.
Wow!!! Niebo nade mną, chmury pode mną!

Niestety, nie nocują tu piesków.
Musiałam zatem nocną porą przemierzać leśne ostępy, macając szlak nosem przy ziemi, bo znaków już widać nie było. Wysłuchiwałam przy tym przerażających opowieści dwunożnych
o strachach, wilkach, niedźwiedziach i innych pożeraczach, których oczywiście nie spotkaliśmy. A, że pietra miałam nieprzeciętnego - zapamiętam wycieczkę na zawsze.
Prawdę mówiąc do dzisiaj sierść sterczy mi na grzbiecie!

Hej! To była wyprawa...

Więcej tutaj!

Na Halę Lipowską dotarliśmy pod wieczór.
Fioletowa krówka MILKA dla mnie, a gorąca czekolada dla ogrzania dwunożnych
przywróciły nam żywotność.

Przytulne schronisko wraz z polaną poniżej osłonięte z każdej strony drzewami.
Super przestrzenie do biegania.

Więcej tutaj!

Godzinna (z okładem) wspinaczka czarnym szlakiem z Żabnicy opłaciła się.
Na łysej polanie zwanej Halą Boraczą miały swój zlot duże pieski.
Wnet do nich dołączyłam, choć osiodłać się nie dałam.

Śliczne widoczki, sympatyczni gospodarze oraz
rżenie czeladki moich nowych przyjaciół roznoszące się po całej hali.
Wrócę tu na pewno!

Więcej tutaj!

Wejście na łapkach lub wjazd wyciągiem - bez problemu.
Teren Karkonoskiego Parku Narodowego dlatego przydzielono mi...
kaganiec do towarzystwa.

Dużo przestrzeni do biegania.
W pobliżu moje ukochane Trzy Świnki.
Tylko dwunożnych troszkę dużo.

Więcej tutaj!

100 metrów poniżej szczytu Szrenicy rzymskim traktem schodzi się
wprost do dużego kompleksu budynków krytych czerwonym dachem.

Zejście to sama przyjemność.
Wyjście wyciska poty z dwunożnych, hi, hi!!!

Więcej tutaj!

Szklarska Poręba - Wodospad Szklarka - Schronisko "Kochanówka"
Enklawa Karkonoskiego Parku Narodowego

Wejście z pieskami bezproblemowe.
300 m od lustra wody zostawiliśmy stalowego rumaka.

Więcej tutaj!

Śnieżka - szlak niebieski - przy Schronisku "Strzecha Akademicka"
Schodzimy z traktu i odbijamy w lewo, stromo w dół i po kamykach do stawiku.

Miejsce znajduje w niecce Białego Jaru.
Staw wcale nie taki malutki - sprawdziłam...
Rybek mnóstwo - ale łowić mi nie było wolno.
Ponoć niektóre tutaj to takie "przedpotopowe" są.
Dołączyłam do nich tylko na chwilkę, bo stado poganiało.

Więcej tutaj!

Od "Domu Śląskiego" szlakiem niebieskim spaceruje się
wspaniałym płaskowyżem pod Śnieżką
truptając pięknym kamiennym traktem w kier. na Karpacz Górny

Gmach schroniska jest okazały, ale odpoczynek był krótki.

Więcej tutaj!

Śnieżka, czyli UFO na szczycie mrowiska!
Od "Domu Śląskiego" 30 min. drogi w górę
po wytyczonych ścieżkach jak w mrowisku...

Wybrano najkrótszą ścieżkę.
Ale mnie i tak łatwo się szło - bo mam 4 łapki a nie dwie!!!

Więcej tutaj!

Żółty "placek" na płaskowyżu pod Śnieżką.
Skrzyżowanie wszystkich szlaków.
Zagościłam tu tylko na chwilę, bo bardzo chciałam na "mrowisko"...

Więcej tutaj!

Żółtym szlakiem z Karpacza - Wilcza Poręba, piękną kładką nad rzeczką,
obok ruin betonowego mostku
weszłam na teren Karkonoskiego Parku gratisowo :-)

Pod schroniskiem łączymy się ze szlakiem czerwonym
i spotykamy mnóstwo dwunożnych przyjaciół.
Zalecam wpaść w odwiedziny - wspaniała atmosfera.

Więcej tutaj!