Polska wersja językowa

On mountain paths.
Since we were puppies we already knew what our paws serve to......

Back


Spring is fully, sunny is heating fur coats, so we decided moving to the expedition.
On the bow tie - rarely busy peak of Maly Beskid - Hrobacza Laka.
With steel steed from Międzybrodzie Bielskie is leading us a little bit reckless road and on the peak is waiting 15 metre long steel cross-shaped structure and a dozen metres below oasis of the respite with the altar and the tiny bar. Around numerous positions for resting supplied into charming views on peaks of mountains, the city and the lake lying below.

Read more...


Days are very brief in the wintertime and to hit for sunny, lightly chilled and full of the snow a day is really happiness. This time with steel steed we run into Szczyrk. Next we start climb on Magura by sunny southern slope. The peak we reached already at dusk. Fortunately we aren't afraid of the dark at all and traditional meal "Jadło drwala" still waited for us.

Read more...


The Mountains, the sun and the snow! It's cool!
As soon as came such a pretty-weather weekend we immediately dashed off with our steel steed straight to the mountain nook covered with snowy fur. Our choice was Krawcowy Wierch Peak. Accessing from the side of border crossing in Glinka was extremely easy. On the peak we found out entire stretches of fields just ready to run on. So we are ready to run, too.
Willingly we will arrive here in the summertime!

Read more...


Small Niki was beginning her mountain travels with us. Niki received dense recommendations because she was still liable to a quarantine. No contacts with natives, no savage frolics, no stays at the ground and no different frolics outside the house...
So we must take a little house with us. Niki entire route spend in the small rucksack.

Read more...



This time we visited Czarna Groń and Leskowiec hostel right below.

From the town Rzyki-Mydlarze, from the old smithy, steeply, follow a steep incline "black" path , two-legged creatures was very tired. Then from the half of the road with "heartly path" and with paths full of twists and turns we rushed directly to the peak. On Czarna Groń is the sanctuary of John Paul II commemorating his avocation for mountains. Delightful views on Maly Beskid mountains was stretching from the top. It is worthwhile stepping!!!

Read more...



The second largest of Beskid Żywiecki - Peak Pilsko - we reach with the enviable enthusiasm.
In next several dozen minutes we had the 750 meters of the vertical difference in our little paws. Nicely isn't it?
Red trail, and soon blue, are leading along the country border for very peak.
On the way: track climbings and the plenty of bilberries around. Two-legged beings every couple of minutes "got lost" in berry bushes delaying trip. Below the peak Pilsko we have had bath in the brooklet, all the way to achieving the different colour. Uuu, ha, ha! It is cool...

Read more...



Tym razem wchodziłam na Rysiankę niebieskim szlakiem, tym rzadziej uczęszczanym.
Było niebiańsko! Gorąco i parno, wąsko i pionowo w górę, a do tego jeszcze zgubiliśmy drogę.
Przedzieraliśmy się więc przez gęste knieje płosząc niewinnych ich mieszkańców.

!!!!Dzięki temu widziałam sarenkę!!!! Przyznam, troszkę nas zaskoczyła.
I zniknęła równie szybko jak się pojawiła.

A na koniec wyszliśmy, a jakże na górkę... tyle, że... na tę obok ;-)
Uwielbiam się gubić... Hi, hi!

Więcej tutaj!



Emi po raz pierwszy była w górach, więc to ja byłam przewodnikiem. Wpierw wyjazd wyciągiem. (Co za emocje!) Na górze godzinka spacerkiem, szerokie przestrzenie do gonitw i poznawanie wszystkiego co wokoło. Gałązki, kamyczki, roślinki, choinki... A na końcu słynne Jadło Drwala w schronisku i ciepły letni deszczyk (tj. ulewa) w drodze powrotnej. Wyglądałyśmy jak świeżo wyjęte z rzeki!!! Ale było wspaniale...

Na dole świeciło już słoneczko, szybciutko rozgrzało futerka, więc rozpoczęło się zbiorowe parowanie! Para buchała z nas jak z lokomotyw! Puff! Puff! Stawiałyśmy zasłonę dymną :-)

Więcej tutaj!



Z Wisły zielonym szlakiem pędziłam krętą drogą wielokrotnie przecinając narciarkie trasy zjazdowe. Na szczęście kijkarzy i deskarzy już na stokach nie było! I mieli szczęście.
Taka złota przeszkoda jak ja łatwo ominąć się nie pozwoli!!!

Więcej tutaj!



Najstarsze schronisko w Beskidzie Śląskim odwiedziłam trzymając się żółtych znaczków.
W ten sposób obwąchałam Mały i Wielki Stożek. Ocierając się bokiem o słupy graniczne uważałam by nawet ogonem granicy nie przekroczyć. W ostatnim, stromym etapie wspinaczki dwunożni wreszcie poszli po rozum do głowy i zaczęli korzystać z dobrodziejstw czterech łap. Umazani w śniegowo-błotnej kąpieli, kilkukrotnie zjeżdżając po stromych ślizgowych zboczach dotarli do wygodnego traktu oznaczonego kolorem zielonym. Było (mi) bardzo wesoło! ; D


W schronisku jest ślicznie. Z honorami przyjmują złote hrabiny i czterołapne brudasy.
Jak tylko pogoda dopisuje - śmiało można wdepnąć!

Tutaj zdradzę Wam też w zaufaniu tajemnice mojego złotego umaszczenia - zajrzyjcie.

Na zdjęciu, u góry, po prawej dostojny pysiol hrabiny Gabi ; D

Więcej tutaj!



O rycerzach na Rycerzowej słyszałam już dawno...
Tyle, że ja roztropna jestem i przewidująca, więc w dyby zakuć się nie dałam.

W bacówce jest cudnie. Przyjmują i nocują piękne piesiątka.
Choć tym razem nie skorzystałam, następnym razem nie odmówię.
Poza tym wytaplałam się co nie miara, w czym się dało i gdzie popadło.
I jeszcze ten puszysty śnieżek... Marzeeeenie....
Było super! Śmiało przyjeżdżajcie!

Na zdjęciu, u góry, po prawej mój zadowolony pysiol. : )

Więcej tutaj!



Bardzo chciałam odwiedzić schronisko na Rysiance...
Wiele słyszałam o wielkich przestrzeniach i prześlicznych widoczkach.
Wow!!! Niebo nade mną, chmury pode mną!

Niestety, nie nocują tu piesków.
Musiałam zatem nocną porą przemierzać leśne ostępy, macając szlak nosem przy ziemi, bo znaków już widać nie było. Wysłuchiwałam przy tym przerażających opowieści dwunożnych
o strachach, wilkach, niedźwiedziach i innych pożeraczach, których oczywiście nie spotkaliśmy. A, że pietra miałam nieprzeciętnego - zapamiętam wycieczkę na zawsze.
Prawdę mówiąc do dzisiaj sierść sterczy mi na grzbiecie!

Hej! To była wyprawa...

Więcej tutaj!



Na Halę Lipowską dotarliśmy pod wieczór.
Fioletowa krówka MILKA dla mnie, a gorąca czekolada dla ogrzania dwunożnych
przywróciły nam żywotność.

Przytulne schronisko wraz z polaną poniżej osłonięte z każdej strony drzewami.
Super przestrzenie do biegania.

Więcej tutaj!



Godzinna (z okładem) wspinaczka czarnym szlakiem z Żabnicy opłaciła się.
Na łysej polanie zwanej Halą Boraczą miały swój zlot duże pieski.
Wnet do nich dołączyłam, choć osiodłać się nie dałam.

Śliczne widoczki, sympatyczni gospodarze oraz
rżenie czeladki moich nowych przyjaciół roznoszące się po całej hali.
Wrócę tu na pewno!

Więcej tutaj!



Wejście na łapkach lub wjazd wyciągiem - bez problemu.
Teren Karkonoskiego Parku Narodowego dlatego przydzielono mi...
kaganiec do towarzystwa.

Dużo przestrzeni do biegania.
W pobliżu moje ukochane Trzy Świnki.
Tylko dwunożnych troszkę dużo.

Więcej tutaj!



100 metrów poniżej szczytu Szrenicy rzymskim traktem schodzi się
wprost do dużego kompleksu budynków krytych czerwonym dachem.

Zejście to sama przyjemność.
Wyjście wyciska poty z dwunożnych, hi, hi!!!

Więcej tutaj!


Zajrzyj!


Szklarska Poręba - Wodospad Szklarka - Schronisko "Kochanówka"
Enklawa Karkonoskiego Parku Narodowego

Wejście z pieskami bezproblemowe.
300 m od lustra wody zostawiliśmy stalowego rumaka.

Więcej tutaj!


Kliknij!


Śnieżka - szlak niebieski - przy Schronisku "Strzecha Akademicka"
Schodzimy z traktu i odbijamy w lewo, stromo w dół i po kamykach do stawiku.

Miejsce znajduje w niecce Białego Jaru.
Staw wcale nie taki malutki - sprawdziłam...
Rybek mnóstwo - ale łowić mi nie było wolno.
Ponoć niektóre tutaj to takie "przedpotopowe" są.
Dołączyłam do nich tylko na chwilkę, bo stado poganiało.

Więcej tutaj!


Kliknij!


Od "Domu Śląskiego" szlakiem niebieskim spaceruje się
wspaniałym płaskowyżem pod Śnieżką
truptając pięknym kamiennym traktem w kier. na Karpacz Górny

Gmach schroniska jest okazały, ale odpoczynek był krótki.

Więcej tutaj!


Kliknij!


Śnieżka, czyli UFO na szczycie mrowiska!
Od "Domu Śląskiego" 30 min. drogi w górę
po wytyczonych ścieżkach jak w mrowisku...

Wybrano najkrótszą ścieżkę.
Ale mnie i tak łatwo się szło - bo mam 4 łapki a nie dwie!!!

Więcej tutaj!


Kliknij!


Żółty "placek" na płaskowyżu pod Śnieżką.
Skrzyżowanie wszystkich szlaków.
Zagościłam tu tylko na chwilę, bo bardzo chciałam na "mrowisko"...

Więcej tutaj!


Kliknij!


Żółtym szlakiem z Karpacza - Wilcza Poręba, piękną kładką nad rzeczką,
obok ruin betonowego mostku
weszłam na teren Karkonoskiego Parku gratisowo :-)

Pod schroniskiem łączymy się ze szlakiem czerwonym
i spotykamy mnóstwo dwunożnych przyjaciół.

Zalecam wpaść w odwiedziny - wspaniała atmosfera.

Więcej tutaj!



Właściciele schroniska zapraszają grzeczne pieski do środka...
Schronisko takie jakieś... nowoczesne z zewnątrz:-)
Gospodarze bardzo mili.

Więcej tutaj!




Po kilkugodzinnym przedzieraniu się przez błotniste wzgórza i powalone wichurami lasy
dotarłam do przycupniętej chałupinki zwanej schroniskiem.
Chwilkę odsapnęłam. Pobawiłam się ze świeżo poznanym goldkiem i...
dalej w drogę.

Więcej tutaj!




Z centrum Brennej szlakiem górskim ciągnęłam stado na szczyt Błatniej.
Ciągnęłam i pchałam, bo dwunożnym brakowało tylko domków na grzbietach.
ŚLIMACZKI MALUTKIE :-)

Więcej tutaj!




Po czeskiej stronie wieża widokowa.
Ale, uwaga! Piesków nie wpuszczają... Nawet takich grzecznych jak ja :-(
No i jak tu pilnować całego stada?

Więcej tutaj!




Piekną panoramę podziwiałam z Wielkiej Raczy. A było co...
Trasa pełna strumyczków, kałuż i patyczków.
Niestety, o zwiedzeniu schroniska mogłam tylko pomarzyć.
Przekreślony piesek (biedaczysko) wisi na drzwiach wejściowych!

Więcej tutaj!

 


Schronisko "maleńkie", ale z "charakterem" :-)
O zgrozo, z drugiej strony można nawet dojechać samochodem!
Całe szczęście, że nikt z nas o tym wcześniej nie wiedział...
Dwunożni co chwilę zachwycali się widoczkami :-)
Warto było...

Więcej tutaj!




Właściciele schroniska zapraszają grzeczne psiaczki do środka.
Atmosfera wewnątrz i widoczki z okien na wzgórze Klimczoka.
Polecam "jadło drwala" oraz "serniczek". Pycha :-)
Zalecam wpaść w odwiedziny - dla zdrowia i radości podniebienia...

Więcej tutaj!


Schronisko wygląda przepięknie zimą - zasypane "po komin".
Wejście z pieskami?
Zakaz, ale po rozmowie z gospodarzami - weszłam.
Byłam zmarnięta, grzeczna i taaaaka piękna - oto moje argumenty!
Ogrzałam futerko w środku.

Więcej tutaj!



Strona główna serwisu / Main Page

Wstecz